Zuurdijk ligt in het zuiden van de oude landstreek en het voormalige eiland De Marne tussen Houwerzijl, Leens, Warfhuizen en het Reitdiep. Het dorp is naar inwonertal een van de kleinste dorpen van de gemeente, maar gemeten naar lengte een van de grootste.
Eigenlijk bestaat het dorp uit drie kernen. Om ze van elkaar te onderscheiden worden ze officieus genummerd.
Het meest westelijk ligt de eerste Zuurdijk. Dit is de grootste kern, waar de kerk (met de bekende meerman als windwijzer), het café en de molen De Zwaluw (8-kantige bovenkruier uit 1858) zich bevinden.   windvaan Zuurdijk
Ongeveer een kilometer naar het oosten bevindt zich de tweede Zuurdijk, (1e Nijhoezen) een verzameling karakteristieke Groninger arbeidershuisjes.
De derde Zuurdijk (2e Nijhoezen), weer wat oostelijker, bestaat uit wederom een verzameling arbeidershuisjes en enkele grotere boerderijen.
Onder Zuurdijk valt ook het westelijker gelegen gehucht Ewer.
De oostgrens van het postcodegebied (kerspel) met Warfhuizen wordt gevormd door de Tjilpstertocht. De vroegere zuidgrens van het kerspel was de oude loop van het Reitdiep; de Swalve (of Zwalve). Deze werd echter in 1623 afgedamd omdat deze de noordelijke dijk van het zuidelijker gelegen kerspel Oldehove bedreigde. Hierbij werd De Kampen, een stuk buitendijks gebied van Zuurdijk overgeheveld naar Oldehove. Het buitendijkse gebied van het Reitdiep is in de loop der eeuwen ingepolderd. In 1919 kwam de zuidgrens te liggen bij Electra. De Swalve is tevens de naam van een tochtsloot die ten oosten van Zuurdijk naar het noorden voert via Douwen naar het Hunsingokanaal (vroeger verder via Verhildersum naar het Hornhuistermaar) en tegenwoordig bekendstaat als de Zwaluwtocht. De Zwaluw is tevens de naam van de Zuurdijkster molen.
Het dorp heeft altijd vrij geïsoleerd gelegen. De enige wegverbindingen bestonden uit stenen kerkpaden en in de droge perioden uit zand- en kleiwegen. Tot halverwege de 19e eeuw deden de Zuurdijksterboeren hun paarden in de winter dan ook uit de belasting, omdat ze dan toch niet gebruikt konden worden voor het vervoer. In 1862 werd de weg door het dorp op initiatief van boer Roelf Eijes Torringa uiteindelijk verhard tot een grindweg, waarbij Torringa ervoor zorgde dat de weg werd omgelegd langs Ewer en zijn Hayemaheerd. In de 20e eeuw werd deze weg verhard tot een asfaltweg.

zie ook zuurdiek.nl